Waarom mannen met hun moeder trouwen

Er wordt wel eens geopperd dat ik, ergens diep vanbinnen, stiekem een heel klein beetje een hekel heb aan mannen. Ik ben immers nooit getrouwd, noch heb ik ooit op het punt gestaan om zulks te doen, woon meer alleen dan samen en heb dusver geen kinderen op de wereld gezet. Daarbij ben ik niet eens lesbisch, zoals mijn grootmoeder (nota bene zelf lange tijd een oude vrijster) ooit vermoedde. Of hoopte, omdat het een en ander zou verklaren en ze zich dan geen verdere zorgen meer diende te maken.

De waarheid is echter: Ik hou van mannen en moet er dan ook niet aan denken in een wereld zonder te leven. De gedachte alleen al boezemt me angst in, veel angst. Ik vind mannen over het algemeen behoorlijk te pruimen, vaak verademend ongecompliceerd, of op z’n minst een stuk duidelijker dan vele vrouwen en daarenboven soms erg aantrekkelijk. Een enkele perverseling of machtswellusteling daargelaten, vind ik ze meestal ook vrij onschuldig. En lief bovendien.

Er achtervolgt mij echter één vraag die me bijwijlen zorgen baart en waarvan het antwoord wel eens een verklaring zou kunnen zijn voor die misverstanden omtrent mijn ongehuwde staat. Waarom trouwen zoveel mannen met hun moeder?

Het is zelfs niet eens iets waarvoor deze mannen zich schamen of wat ze proberen te verdoezelen onder een voortreffelijke uitvlucht. Sterker nog, de meest geëmancipeerde exemplaren doen het zonder blikken of blozen. Ooit kreeg ik bijvoorbeeld van een lief te horen dat hij geweldig veel van mij hield maar toch ernstig twijfelde of hij niet beter af zou zijn met een dame die geduldig haar home made lasagne zou opwarmen wanneer hij dagelijks tegen middernacht uit het café kwam gestruikeld. Voor alle duidelijkheid: Ik ben niet te beroerd om een potje te koken voor de man van mijn dromen. Alleen vrees ik wel dat in bovenstaand geval de home made lasagne in de oven al snel voor een kant-en-klare diepvrieslasagne in de vuilnisbak zou worden ingeruild. Hij had daar dus ergens een punt.

Enfin, ook deze liefde trouwde dus uiteindelijk met zijn moeder en links en rechts zag ik vele mannen zijn voorbeeld volgen. Nu kan ik hen in feite niet eens ongelijk geven. Home made lasagne is verrekte lekker en laten we wel wezen: Als zoveel mannen bereid zijn met hun moeder te trouwen, impliceert dat niet minder dan dat even zovele vrouwen bereid zijn hun man te bemoederen als ware het hun bloedeigen zoon. Hordes vrouwen werken overdag gezwind hun fulltime job af, verzorgen vervolgens liefdevol hun kroost om daarna hun moederinstinct ook nog eens te botvieren op manlief. Die zich dat uiteraard gewillig laat welgevallen. Hoe zou je zelf zijn?

Dus, onthou dames, als u nog eens verzucht dat de tijden weinig zijn veranderd of als u uw wederhelft beticht van enige laksheid in de huishouding of incidentele nutteloosheid bij de opvoeding van de kinderen, dat dit niet noodzakelijk aan hem ligt. Want de reden dat veel mannen hun moeder huwen is niet per se dat het zo’n onvolwassen egoïsten zijn als vrouwen wel eens durven veronderstellen. Noch betreft het hier een zorgvuldig uitgekiende strategie die zo vernuftig in elkaar steekt dat zelfs wij vrouwen het spoor bijster raken.

Het antwoord op de vraag ‘waarom?’ is daarentegen angstaanjagend ongecompliceerd: Gewoon, omdat het kan.