Browsing All posts tagged under »column«

Theatertrut

maart 18, 2013

0

Het kreeg nu een onheilspellende betekenis. Theatertrut was niks om trots op te zijn, zoveel was duidelijk. Theatertrut stond voor alles wat gekunsteld, onoprecht en onecht was. Theatertrut hield van schone schijn en dure woorden, gebakken lucht, was een vieze drol met een grote strik er omheen.

Hoera & eeuwige erkentelijkheid!

oktober 1, 2012

0

Mijn column ‘Indringer’ dingt (in licht verkorte versie) mee naar een publicatie in het Nederlandse Metro. Wil je graag bijdragen door een stem uit te brengen? Hoera van mij en eeuwige erkentelijkheid daarenboven!

e-Betutteling

september 21, 2012

7

Als we zo gaan redeneren, kan het drinken van een glas water een (ex)alcoholist natuurlijk wel eens op het onzalige idee brengen om een fameuze borrel naar binnen te werken en is een kop koffie in het openbaar toch ook wel aanstootgevend voor de medemens met hartritmestoornissen. Om nog maar te zwijgen van het effect dat dit publiekelijk consumeren van een ‘medicijn’ op iemand met de neiging tot verslaving aan geneesmiddelen kan hebben.

De ex-reflex

september 10, 2012

1

Hoewel ik er een soort levensdoel van heb gemaakt om er in te blijven geloven, heb ik het niet altijd zo heel hoog op met de mensheid.  Als overlevingsstrategie (en om dat levensdoel in ere te houden) doseer ik daarom al jaren mijn sociale activiteiten. Periodes van eenzame opsluiting zijn namelijk mijn enige redding om […]

‘Vuile hoer’ versus ‘Ciao bella’

augustus 6, 2012

2

Nooit eerder had ik daar bij stilgestaan, tot ik met schaamte aan mijn eigen vroegere stilzwijgen terugdacht. Blijkbaar houden veel vrouwen nog steeds hun mond over seksistische praktijken alsof ze er zelf een aandeel in hebben gehad. Al was het maar omdat ze op een bepaald moment op een bepaalde plek waren of bepaalde kleren droegen? Al snel maakte mijn laconieke ‘What’s new?’ plaats voor een bezorgde ‘What’s next?’ Alles verhullende kleding en de blik nederig op de stoeptegels gericht? Nee toch?

Een doordeweekse dag in de supermarkt

juli 13, 2012

1

“Mama is hier!” brult ze ondertussen, alsof ze het eigenlijk tegen de cassière aan de verste kassa heeft in plaats van tegen haar zoon een paar meter verderop. Geen greintje warmte of gevoel te bespeuren. Enkel een geïrriteerde vermoeidheid die volgens mij ieder moment in een blinde razernij zou kunnen ontsteken. Ik wil er niet aan denken wat er dan staat te gebeuren en word zelf intussen ook enigszins overmand door een licht geïrriteerde vermoeidheid. Waar staat die verrekte kefir nou?

Was u tevreden over onze enquête?

juli 2, 2012

0

Bijna zo irritant als klantendiensten, waar ze pas na een seizoen of drie van Vivaldi opnemen, als ze al opnemen, of waar je in het slechtste geval zelfs nooit een levende ziel aan de lijn krijgt terwijl je je wezenloos loopt de duwen op alle verschillende cijfertjes die je gezwind én volautomatisch van het kastje […]

De liefkozing

juni 25, 2012

0

Als in trance bleef ik alleen achter in een van de zalen en gehypnotiseerd liep ik naar een groot en donker schilderij dat mij naar zich toe leek te zuigen. Hoewel iets in mij zei dat er vast strenge regels golden in dit statige gebouw met al die imposante kunstwerken, kon ik niet anders dan mijn hand uitstrekken om voorzichtig met mijn vingertoppen over de fascinerende oneffenheden op het schilderij te gaan.

Solidariteit op de stoep

juni 18, 2012

1

In tegenovergestelde richting passeerde een heerschap dat een eerder dakloze indruk op mij maakte, al ben je daar natuurlijk nooit helemaal zeker van. Waar ik wel zeker van was, was dat de potentiële dakloze nogal beschonken over de stoep zwalpte dus hield ik voor de zekerheid mijn ogen alvast strak op de stoeptegels gericht. Je weet maar nooit met dronken meneren die mogelijk wel meerdere computersystemen tegen zich hebben gehad en daarom noodgedwongen de straat zijn opgebonjourd. Een mens zou van minder gevaarlijk over straat zwalpen.

Verloren liefdes & vergiffenis

juni 11, 2012

0

Ze vraagt zich af hoe lang het juist geleden is maar weet het niet precies. Ongeveer 20 jaar moet het zijn, zover is ze gekomen. Wat zoveel wil zeggen als dat ze elkaar hun half leven al niet meer hebben gezien. Of gesproken. Hoe vertel je een half leven terwijl je intussen een bloederige steak verorbert?